30 oktober

Na een vlucht van 9u landen we om 6u 's morgens lokale tijd (3u in België) in het hete Dubai. De meesten hebben niet geslapen in het vliegtuig. Enkel Marijke heeft haar ogen wat dicht gehad.

We begeven ons naar de transitzone in de grote DXB luchthaven, en wachten op onze finale vlucht naar Brussel, die 2,5u later zal vertrekken.

We worden op een bus gezet omdat het vliegtuig op de tarmac staat, en rijden er een tiental minuten rond. Daar zien we de enorme vloot van Emirates, met zeker een 12-tal A380 reuzen van Airbus, die 800 passagiers kunnen vervoeren.

We vertrekken iets later dan gepland in Dubai voor een vlucht van net geen 7u naar Brussel. Die verloopt probleemloos en we kunnen onze ogen nu wel even dichtdoen.

Tegen 13u00 plaatselijke tijd landen we in het koude Brussel. Aan de gate staat er politie te wachten en we moeten onze paspoorten tonen. Dat hebben we nog nooit meegemaakt. Even later wordt er een koppel opgepakt die bij ons in het toestel zaten. Het duurt even voor we door de immigratie zijn, en na het ophalen van de bagage kunnen we op zoek naar Taxi Bart, die ons terug naar huis brengt.

We hebben een best vermoeiende, maar leuke reis achter de rug. Hoogtepunten waren er in Hazyview, het Krugerpark, Swaziland, St Lucia, en ook wel Kaapstad, al viel het weer daar wat tegen. De eerste 14 dagen deden we heel wat kilometers, 2.796 om precies te zijn. De laatste week lieten we onze wagen heel wat op stal en kwamen we maar aan 434 km meer. Op safari zagen we de volledige 'big five' en ook de 'big six' van de vogels, wat een groot succes was en vastgelegd werd op zo'n 1.084 foto's. Het eten en de wijnen zijn nog altijd zeer lekker in Zuid-Afrika, en ik vrees dat er bij iedereen een paar kilootjes bij gekomen zijn. Voor Johan en Marijke was het de eerste keer buiten Europa, en zij hebben wel een andere wereld leren kennen. Het zal een goede en eeuwige herinnering zijn.

Er rest mij nog enkel om jullie te bedanken voor het volgen van onze reis en wie weet, tot volgend jaar.

Life is not measured by the number of breaths we take, but by the moments that take our breath away.

29 oktober

We zijn vandaag op tijd uit de veren en kijken dadelijk door het raam. Er is, net als voorspeld, geen wolkje aan de lucht. Daarna ga ik dadelijk de website van de kabelbaan checken en ook die geeft groen licht. De kabelbaan is open. Dus stuur ik dadelijk een berichtje naar de andere kamer en even later staan we met onze koffers beneden.

We checken uit, laden onze koffers in de auto, en gaan op weg naar de kabelbaan. We kunnen onderaan parkeren en nemen de gratis shuttle naar boven. Het is nog maar een uur of 10, maar er staat toch al een flinke rij aan te schuiven. Als ik even ga navragen, zegt de man iets van een 2 uur wachttijd.

Het is vrij lang, maar we gaan het toch proberen. In het begin schuift de rij snel op, en we beginnen te hopen dat we binnen een uurtje boven zijn. Maar dat is ijdele hoop. Uiteindelijk duur het 2u15 eer we in het bakje kunnen, maar eenmaal boven is het uitzicht prachtig.

Er zijn heel wat wijzigingen ten opzichte van 9 jaar geleden. De uitzichten zijn nu mooi afgeschermd en er zijn duidelijke paden gemaakt. We lopen er zo'n uurtje rond en gaan er ook nog een laat ontbijt nemen.

Het is al half 2 als we terug naar beneden willen. Maar ook nu moeten we aanschuiven en dat is niet altijd even aangenaam. De zon is gaan schuilen onder de wolken en er waait een ijzige wind. We kunnen ons al aan gaan passen aan het Belgische weer.

Het is al 3u eer we terug beneden staan en nog even moeten wachten op de shuttle, die ons terug naar de parking brengt. Onze auto moet om 16u00 worden binnen geleverd, dus is er geen tijd te verliezen. We gaan nog even voltanken en dan op weg naar de luchthaven. We komen echter in een file terecht, en komen zo'n kwartiertje te laat aan.

Dat is echter geen probleem en we kunnen dit keer rustig uitladen en inchecken voor onze vlucht van 18u25 naar Dubai. Deze vertrekt mooi op tijd en we gaan op weg voor een vlucht van 9u naar de oliestaat. Het zal een zware nacht worden.

28 oktober

Het is maandagmorgen in Kaapstad en de voorspellingen voor het weer zijn alweer niet al te goed. Maar ook dit keer zijn de voorspellers er weer naast. Het is best mooi weer. Omdat we geen ontbijt meer hebben genomen bij ons hotel, beslissen we om te voet naar het Waterfront te trekken, om daar gaan te ontbijten.

We gaan dus op weg en een klein halfuurtje later zijn we ter plaatse. Johan gaat bij de plaatselijke bakker langs en de rest gaat zich wat donuts aanschaffen. Ondertussen vragen we ons af of de kabelbaan naar de Tafelberg open is en na wat zoeken kan ik een website vinden waar deze informatie op staat. Daarop zien we dat deze open is en beslissen om terug naar het hotel te gaan om er naartoe te rijden.

Wanneer we bij het hotel aankomen, is de kabelbaan terug toe. Blijkbaar is het weer dan toch niet goed genoeg. Als alternatief gaan we naar de nabijgelegen Greenmarket Square, waar we nog wat spulletjes op de kop kunnen tikken.

Van daaruit gaat het naar ‘District Six’, een museum dat de geschiedenis van de apartheid verhaalt. 

Daarna wandelen we terug naar het Waterfront, waar we nog naar de shops gaan kijken, en ‘s avonds gaan we opnieuw eten bij ‘Den Anker’ als afsluiter van onze reis.

Het was een rustige dag vandaag, al hebben we wel wat kilometers op de teller staan. Morgen proberen we nogmaals de Tafelberg op te gaan, vooraleer de terugreis naar België aan te vatten.

27 oktober

We slapen wat uit in ons Radisson hotel in Kaapstad. Er is immers toch slecht weer voorspeld. Als we de gordijnen opentrekken, is het best wel te doen. Er zijn wel wat wolken, maar voor de rest is er toch veel blauwe lucht. We gaan ontbijten in het hotel, maar dat valt een beetje tegen.

Na het ontbijt is het weer nog steeds goed, en we beslissen om naar Kirstenbosch te trekken, de botanische tuinen aan de rand van Kaapstad.

Net voor we er toe komen, zien we er een soort rommelmarktje, en Marijke wil dit wel bezoeken. We lopen er even rond, en Marijke kan iets handig voor de groenten op de kop tikken. Er is wel veel wind en er komen vieze wolken af.

We rijden verder naar de inkom en twijfelen of we zullen binnengaan. Belinda gaat even kijken en we beslissen om toch een inkomticket te kopen. Een geluk, wat mij betreft, want de tuinen zijn prachtig. We leren er dat er in de wereld 6 ‘floral kingdoms’ zijn. Dit zijn streken met dezelfde plantengroei. Zo is heel het noordelijk halfrond 1 kingdom, en de kleine cape is er ook eentje. Er groeien nagenoeg evenveel plantensoorten als in ons halfrond.

Tijdens het bezoek krijgen we een bui of 2 op ons kap, maar er is heel veel te zien, getuige onderstaande foto’s.

Het is een uur of 2 als we uit de tuinen komen, en het voorspelt de rest van de dag niet veel soeps te worden. Daarom rijden we door naar een groot shopping center, Century City, even buiten Kaapstad. We lopen er een uur of 2 rond en keren dan terug naar ons hotel.

‘s Avonds gaan we nog tapas eten, maar dat is wel het minste van de laatste dagen. We hebben ons toch nog best geamuseerd vandaag, ondanks de slechte voorspellingen.

26 oktober

We zijn op tijd uit de veren vandaag. Om 8u zitten we aan de ontbijttafel, maar de dames die het ontbijt moeten klaarmaken, doen niet veel moeite. Als we het even later dan vriendelijk gaan vragen, schieten ze in actie.

Het is goed weer vandaag, zo’n 20°C en we hopen vandaag op de Tafelberg te kunnen. Rond een uur of 9 checken we uit en gaan we terug op weg naar Kaapstad, waar we een ander hotel hebben gereserveerd.

Een klein uurtje later rijden we de parking van het Park Inn Radisson hotel op, maar het is nog te vroeg om in te checken. We laten de auto met bagage dan maar staan en gaan op weg naar stop 3 van de hop-on-hop-off bus, die iets verder is gelegen.

We kopen tickets voor de bus en ook al voor de kabelbaan, dan hoeven we daar al niet voor aan te schuiven. Op een zaterdag zou daar wel eens heel wat volk kunnen zijn.

Als we met de bus op weg gaan voor stop 7 (de kabelbaan), is het één grote file. Heel Kaapstad lijkt vandaag te hebben uitgekozen om de Tafelberg te gaan bezoeken. We doen meer dan een uur over het korte traject en worden voor de ingang afgezet. Daar zien we echter een rij wachtenden staan van hier tot aan de Atlantische kust. Als we even gaan vragen wat de wachttijd is, schat de beambte iets van een 4u. Dat hebben we er niet voor over en we nemen terug de bus voor de volgende stops.

Zo rijden we langs de kust naar Camps Bay, en zien er prachtige stranden. We stappen hier ook af, want het Hard Rock Cafe is hier gelegen. We gaan er ook iets drinken en een pinnetje kopen (Johan nog wat meer) en gaan dan verder met de bus.

Op één van de volgende stops stappen we ook af om een marktje te bezoeken. De ‘Mojo Market’ is iets wat wij niet kennen. Het is een ‘food market’ met zo’n 30 verschillende eetstalletjes en heel wat drinkgelegenheden. In totaal zijn er zowat 40 bieren van de tap en we kunnen er wat Belgische op de kop tikken. 193 ZAR (12€) voor een halve liter Hoegaarden, 2 halve liters Stella en een pink gin is helemaal niet duur.

Dan rijden we verder naar stop 1, de Waterfront, waar we het geld voor de kabelbaan kunnen terugvragen. We krijgen te horen dat het ticket nog 5 dagen geldig is en we het misschien één van de andere dagen kunnen proberen, anders moeten we 10 ZAR per ticket laten vallen. We houden het dus nog even bij en hopen dinsdag nog naar boven te kunnen gaan. Pas dan wordt er opnieuw beter weer voorspeld.

Na wat te hebben gedronken, keren we met de bus terug naar het hotel en gaan eventjes rusten. ‘s Avonds gaan we te voet naar de Waterfront om te eten. Dit keer kiezen we voor restaurant Mozambik, en eten opnieuw voortreffelijk.

Het is spijtig van de kabelbaan, maar we beleefden een heel leuke dag in Zuid-Afrika.

25 oktober

Het heeft de hele nacht gegoten in Stellenbosch en ook deze morgen ziet het er niet fraai uit. Volgens de voorspellingen gaat het een kletsnatte dag zijn vandaag.

Bij het ontbijt vraagt onze gastheer Jim wat we vandaag gaan doen. We willen wat wijndomeinen bezoeken, maar het zal best binnen te doen zijn. Hij kent alle domeinen als zijn broekzak en we krijgen een mooi traject mee.

Tegen een uur of 10 zijn we op pad en gaan naar onze eerste stop, Rustenberg. Na een dikke 10 minuten komen we op het gigantische domein en moeten we nog een 3-tal km verder naar de proeverij.

We krijgen een goede uitleg van de ontvangstdame en mogen een 7-tal wijntjes proeven. Er zijn er best een paar lekkere bij en als we 2 flesjes dessertwijn kopen, moeten we voor de rest niks betalen.

Omdat het nu echt beginnen gieten is, slaan we het 2e voorstel van het traject af en rijden dadelijk naar het derde, waar we wijn met chocolade kunnen proeven. We moeten toch een goeie 100m van het wijnhuis parkeren en Marijke loopt naar binnen. Even later komen een aantal mensen van het Waterford Estate de rest met paraplu’s ophalen.

Ook hier krijgen we weer een goeie uitleg en we kiezen natuurlijk voor de proeverij met de chocolade. De chocolade is speciaal ontworpen om na het proeven van de wijn een andere smaak te hebben. Het procédé werkt als volgt : je moet eerst de wijn proeven, nadien een stukje chocolade en dan opnieuw proeven. Bij mij werkt het enkel voor de 3e wijn, maar de anderen krijgen toch wel een andere smaak.

Onze Jim had ook nog gezegd dat we speciaal moesten vragen naar een rondleiding, en die krijgen we dan ook. We krijgen een zeer goede uitleg van één van de jonge gasten en zien toch een paar nieuwigheden. Zo hebben ze een alternatief voor de dure Franse eiken vaten die om de 10 jaar vernieuwd moeten worden, nl betonnen eieren, die levenslang meegaan, en nagenoeg dezelfde kwaliteit leveren.

Ondertussen is het half 4 en gaan we een late lunch gebruiken. De optie die Jim had aangeraden is vandaag gesloten, maar de tweede optie is wel open. We gaan bij Dornier Wine Estate een flammekuche (soort pizza) eten vergezeld van een lekker wijntje.

Na de late lunch keren we terug naar ons guesthouse om wat te relaxen. Tegen een uur of 6 is het eindelijk gestopt met regenen en gaan we te voet naar het centrum. We kiezen opnieuw een goed restaurant, maar niemand heeft nog veel honger (of dorst). het wordt dus maar een kleinigheid en daarna lopen we terug naar het guesthouse.

We sluiten, ondanks het slechte weer, toch nog een leuke dag af met een spelletje Uno.